Dyspensery do wody - Najczęściej zadawane pytania

W zależności od minerałów występujących w wodzie z lokalnej sieci wodociągowej, wymiennik jonowy usuwa określone niepożądane jony, np. wapnia i magnezu, które mogą prowadzić do osadzania się kamienia w urządzeniu, w tym w dyspenserze wody gorącej, takich jak BRITA VIVREAU Extra C-Shape. Wymiennik jonowy uwalnia pozostałe jony do wody, jednocześnie wiążąc na swojej powierzchni te, które nie są pożądane. Tę technologię można znaleźć, na przykład, w filtrze BRITA PURITY C Dispenser. 
 

Węgiel aktywny to naturalny minerał o dużej mikroporowatości i powierzchni wewnętrznej. Dzięki temu zapewnia skutecznie pochłanianie i wiązanie substancji. Węgiel często pozyskuje się z drewna, torfu, węgla kopalnego lub skorup orzecha kokosowego. Węgiel aktywny BRITA wytwarza się ze skorup orzecha kokosowego, ponieważ stanowią one zasób odnawialny. Filtracja węglem aktywnym powoduje zmniejszenie zawartości substancji organicznych, takich jak pozostałości pestycydów i barwników przemysłowych, w wodzie. To rozwiązanie zmniejsza także zawartość substancji, które mogą wpływać na smak i aromat wody, takich jak chlor i związku chloru, związki organiczne i produkty przemiany materii pochodzące z bakterii. Węgiel aktywny to kluczowy składnik filtrów BRITA, który odgrywa szczególną rolę zwłaszcza w przypadku filtracji zimnej wody.

Pierwszy krok filtracji polega na usunięciu zanieczyszczeń mechanicznych w postaci cząsteczek i zmniejszeniu mętności. Cząsteczki zawarte w wodzie pitnej pochodzą zwykle z rur i w większości przypadków nie są szkodliwe dla zdrowia. Mogą one jednak powodować zapchanie dyspensera do wody, prowadząc do przestoju sprzętu. Podczas filtracji włóknina filtra zatrzymuje cząsteczki, działając jak sito; cząsteczki te są blokowane na powierzchni filtra oraz w samej włókninie. Wszystkie filtry do wody BRITA łączą w sobie filtry do usuwania cząstek z węglem aktywnym, a w niektórych modelach stosowany jest wymiennik jonowy.

Filtracja za pomocą membrany polega na zatrzymywaniu określonych cząsteczek z wykorzystaniem cienkiej warstwy materiału. Metodę tę wykorzystuje się w przypadku substancji rozpuszczonych w wodzie, aby odfiltrować cząsteczki o określonym rozmiarze, umożliwiając jednocześnie przepływ mniejszych cząsteczek. W przypadku dyspenserów BRITA filtry membranowe - stosowane we wkładach filtrujących BRITA CLARITY Protect i CLARITY Safe X3 - umieszcza się na wlocie wody do dyspensera oraz, jako dodatkowe zabezpieczenie, bezpośrednio na wylocie wody z dyspensera. Podczas dozowania wody membrana usuwa bakterie, cysty mikrobiologiczne oraz inne niepożądane zanieczyszczenia, które mogą pochodzić z sieci wodociągowej – dokładnie w tym momencie i w tym miejscu. Ten filtr traktowany jest jako gwarant najwyższej jakości i bezpieczeństwa zawsze, gdy używasz dyspensera do wody.

Zanieczyszczenia farmaceutyczne i hormony oraz ich produkty uboczne mogą przedostawać się do środowiska poprzez ścieki. Mogą one następnie trafić do wody z sieci wodociągowej, choć tylko w bardzo małych ilościach. Woda jest często badana pod kątem obecności naproksenu, lindanu i estronu, ponieważ te substancje są szczególnie rozpowszechnione.

Cząsteczki zanieczyszczeń w wodzie pochodzą głównie z osadów tworzących się w rurociągach.  Z chemicznego punktu widzenia jest to mieszanina kamienia, gipsu, krzemianów (piasku) i substancji powstałych w wyniku korozji rur (rdza).  Skoki ciśnienia lub nawet normalny przepływ wody mogą powodować przemieszczanie się cząsteczek.

Metale zwykle nie występują w wodzie z sieci wodociągowej, ale mogą się do niej przedostać poprzez korodujące rury. Rury w budynkach mieszkalnych mogą być wykonane ze stali ocynkowanej, miedzi, stali nierdzewnej, mosiądzu – a w rzadkich przypadkach nawet z ołowiu. Zastój wody w instalacjach wodociągowych może spowodować wzrost stężenia metali powyżej określonych progów.

Podczas uzdatniania chlor i związki chloru są dodawane do wody w najmniejszych możliwych ilościach – najlepiej poniżej progu zapachu. Niemniej wyższe poziomy chloru mogą być wymagane w przypadku przesyłu na większe odległości. Chlor może również tworzyć związki z substancjami organicznymi, negatywnie wpływając na smak i aromat wody.

Zanieczyszczenia organiczne obejmują różnorodne związki chemiczne – od substancji przemysłowych, takich jak rozpuszczalniki (np. benzen), przez pozostałości leków i pestycydów, po naturalne związki organiczne. Dostają się one do wody wodociągowej przykładowo poprzez emisje.

W trakcie cyklu hydrologicznego deszcz pochłania CO₂ z powietrza. Staje się on lekko kwaśny i opada, rozpuszczając minerały z ziemi tworząc np. węglan wapnia. Powoduje to zwiększenie twardości węglanowej wody. Jednak zbyt duża zawartość minerałów w wodzie może wpływać na smak napojów i prowadzić do osadzania się kamienia na urządzeniach.

Azbest jest włóknistym minerałem krzemianowym o dużej odporności na wysoką temperaturę. Był szeroko stosowany np. do izolacji, jako powłoka antykorozyjna, a dawniej także jako materiał budowlany. Włókna azbestowe mogą przedostawać się do wody poprzez rury, w tym rury azbestowo-cementowe (dawniej dopuszczalne) i powlekane.

Mikroplastik to po prostu kawałki plastiku mniejsze niż 5 mm. Występują one w wodzie z sieci wodociągowej i obejmują mikroplastik pierwotny, np. z kosmetyków, peelingów do twarzy i środków czyszczących, jak również mikroplastik wtórny, np. z rozkładu produktów z tworzyw sztucznych i opon samochodowych.

Z definicji woda z sieci wodociągowej jest czysta – ale nie sterylna. Jest ona poddawana procesowi oczyszczania w celu spełnienia określonych norm mikrobiologicznych. Ponieważ jednak woda jest przesyłana przez sieć wodociągową, mogą się w niej namnażać zarazki (np. bakterie i cysty). Dotyczy to w szczególności wody stojącej.